حل مسئله، مصرف و پراکنش علم
🔸به صورت کلی باید گفت: «حل مسئله»، فرآیندی است در قبال رویداد ها و چالش ها که در زندگی فردی و اجتماعی اتفاق می افتد. انسان برای اینکه زیست خود را سر و سامان بخشد و آن را به سوی کمال پیش ببرد باید بتواند آن ها را حل و تدبیر نماید.
🔸 لازم به ذکر است که حل مسئله نوعی کنش اجتماعی و در واقع مهارت اجتماعی می باشد و همانطور که قطعا خودتان هم می دانید، لازمه ی پیشرفت و داشتن زندگی و جامعه خوب، یادگیری همین مهارت های اجتماعی می باشد.
🔸 رویکردی که افراد برای حل مسئله اتخاذ می کنند، می تواند متفاوت باشد. کنش گران بسیاری با جهان بینی و اندیشگان خاص به مسائل نگاه کرده و در حل مشکلات مبتنی بر این اندیشه پیش می روند . در مقابل کنش گرانی هستند که به ارتکازات و برداشت های شخصی شلخته خود اکتفاء می کنند یا اینکه مبتنی بر جهان بینی دیگر که هیچ نسبتی با جامعه و اندیشه خودشان ندارد پیش می روند و گره بر گره های به وجود آمده می افزایند .
🔸 این یک ضرورت است که دانش آموز عزیز وارد میدان حل مسئله شود و برای این کار باید به این توجه کند که شخصیت و هویت او به عنوان نخبه مسلمان چیست؟ کجای تاریخ و فرهنگ ایستاده؟ و چه ظرفیت های گران بهایی در چنته دارد؟ تا پس از آن به حل مسائل جامعه خود بپردازد و از خودخواهی و فردیت خود عبور کند و برای ساخت کشور و تمدن نوین اسلامی از شهرت ها و شرافت های ساخته و پرداخته غیر تمدنی مثل شغل های دسته چندم عبور کرده و طرح جهانی نو را بریزد. ابتدای راه تغییر جهان، تغییر در خود است، به قول مرحوم اقبال لاهوری : جان چو دیگر شد جهان دیگر شود.
🔸 حل مسئله و تراکنش علم با رویکرد اسلامی پدیدهای منحصر به فرد است که بر عقلانیت مدرن یا بر عقلانیتهای انتقادی غرب متکی نیست. عقلانیتی خاص است که توسط نخبگان مسلمان بر پایگاه معارف اسلامی و تجربه زیسته تاریخی مذهب تشیع صورتبندی می شود و با تلاش و کوشش جهادی باید تبدیل به گفتمان رایج میان آحاد جامعه بگردد. این عقلانیت، هم در سطح معرفتی و فلسفی و هم در سطح فقهی و الهیاتی و هم در سطح اجتماعی ممیزات خاص خود را داراست.